Valoriseren is de echte uitdaging.
De bouwsector claimt al sinds jaar en dag voortrekker te zijn in het recycleren van zijn bouwafval. En dat de berg afval in deze sector groot is (20 mio ton in 2020) behoeft geen uitvoerig betoog. De realiteit toont echter dat het overgrote deel van het afgevoerde materiaal niet gevaloriseerd wordt en dus als minderwaardig product wordt herbruikt (vb. houtafval als spaanplaat).
Sorteren is standaard, recycleren is noodzaak maar valoriseren is de echte uitdaging.
Ramen en deuren: kan dat circulair?
Ik begaf me dus met de nodige nieuwsgierigheid naar Diksmuide, waar Deceuninck sinds 2017 een recyclage afdeling startte die van afgedankte PVC-profielen terug hoogwaardige PVC-resin maakt voor splinternieuwe profielen.
Bij het binnenkomen is het direct duidelijk wat ze met de recyclage willen bereiken; een 100% circulair PVC- profiel met impact. En eens ontvangen en kennisgemaakt zit ik helemaal klaar om me onder te dompelen in de wondere wereld van PVC, resin, bunt material, titaandioxide, …
Onmogelijk alles te reflecteren.
Deze key notes deel ik graag met jou:
Een PVC-raam leeft gemiddeld 35 jaar vooraleer het einde-leven is. Via recyclage kan je elk materiaal tot 8x hergebruiken zonder waardeverlies. Zo creëer je een levensduur van bijna 300 jaar!
De fabriek in Diksmuide heeft een maximale capaciteit van 45.000 ton PVC per jaar. Daarmee willen ze maar liefst 2.7 mio raamprofielen van storting en verbranding redden en sparen ze 90.000 ton CO2 uit.
Schrijnwerkers kunnen uitgebroken PVC-materialen naar hubs over heel België brengen waar Deceuninck ze gaat ophalen voor recyclage in Diksmuide.
Nevenstromen die meekomen in de containers zoals glas, rubber, staal, zand,… worden, in verschillende fasen, afzonderlijk uitgesorteerd en bij fabrikanten van die specifieke sector ondergebracht. Niks gaat verloren.
- Het nagenoeg volledig geautomatiseerde proces zorgt voor een continue output van kwalitatieve PVC-resin die ingezet kan worden voor nieuwe PVC-profielen die weer 35 jaar in jouw huis kunnen shinen.
Allemaal hetzelfde pure materiaal.
Dat hier een goede zaak gedaan wordt voor mens en milieu is me overduidelijk. En aan de deskundige uitleg en rondleiding, de gesprekken met de mensen ter plaatse voel je dat de visie er is om breed te kijken. Zo laat Frankie me op de schrootkoer met enige trots de raamprofielen van de concurrentie zien. “Want bij Deceuninck brengen we dat toch allemaal naar hetzelfde pure materiaal terug.”
Re-use is één aspect.
Dat de weg nog lang is blijkt uit de hordes die Deceuninck op zijn pad tegenkomt. Continuïteit in de toelevering, wisselende vraag vanuit de markt of de mogelijkheden naast het recycleren van PVC.
Toch tonen de aanhoudende investeringen in machines en nieuw opgezette plannen (zoals de inzamelhubs) voor vertrouwen in de ingeslagen weg.
En het gesprek met Céline, CSR-manager voor Deceunick Group leert me dat de goesting er is om continue te verduurzamen en de plannen 2030 in volle uitrol zijn. Na wat over en weer van termen als SDG, SBTI en Totem zitten we al snel op gelijke golflengte.
Een nieuwe fan.
Eerlijk, Deceuninck kende ik voornamelijk van het wielrennen. En als duurzaam bedrijf waren ze me ook nog niet opgevallen (en ik ben een verzamelaar van duurzaamheidsrapporten). Zoals altijd verheugt het mij te zien dat bedrijven bezig zijn, plannen maken en duurzaamheid als serieus thema integreren in hun bedrijfsmodel. Daar ben ik tijdens mijn bezoek getuige van geweest. Het maakt me benieuwd hun evolutie verder te volgen.
Bedankt aan Koen Van Hoyweghen, Franky Deboevere en Céline De Waele voor de boeiende dag.
